Perpetuum mobile to maszyna, która wbrew prawom fizyki pracuje w nieskończoność bez zewnętrznego źródła energii. Istnieją dwie jej koncepcje: pierwsza wytwarza nadmiar energii, jest więc doskonałym generatorem. Drugi typ ani nie wytwarza, ani nie wytraca energii - jego entropia pozostaje wciąż taka sama.

Od czasu, kiedy tworzymy maszyny usiłujemy zbudować takie "urządzenie doskonałe". "Dziś wiadomo, że ze względu na prawa rządzące wszechświatem na to nie pozwalają." - mówił Donald Simanek, były profesor fizyki na Uniwersytecie Lock Haven w Pensylwanii i założyciel "Muzeum niedziałających urządzeń" - "Natura nie zna przykładów nieskończonego ruchu na poziomie wyższym niż atomowy."

Pierwsze i drugie prawo termodynamiki musiałoby zostać pogwałcone, by Perpetuum mobile mogło zaistnieć. Pierwsze mówi, że energia nie może być tworzona, a jedynie zmieniać formy. Drugie natomiast, że układ zamknięty będzie zawsze dążył do stanu jak największej entropii. Im więcej energii zostaje więc zamienione, tym więcej układ jej traci. Wieczna maszyna musiałaby zatem bezustannie tworzyć energię i dodawać ją do układu.

Oczywistość tych praw nie powstrzymała ciekawskich przed próbami obejścia "przepisów". Pierwsza udokumentowana próba stworzenia Perpetuum mobile mówi o kole zbudowanym przez indyjskiego twórcę Bhaskarę w XII wieku. Urządzenie miało się obracać bez końca dzięki celowo zachwianej równowadze - w obręczy znajdowały się zbiorniki z rtęcią. Inne stare projekty obejmowały wiatrak z XVI wieku oraz wiele pomysłow pochodzących z VII wieku, jak syfony czy młyny wodne.

Nie trzeba wspominać, że na projekcie maszyny doskonałej wielu miało nadzieję zarobić spore ilości pieniędzy. Wielu usiłowało nawet oszustwa. Najsłynniejszym z tych ostatnich stał się niejaki Charles Redheffer. W roku 1812 jego niesamowita maszyna wywołała niemałe poruszenie w Filadelfii i Nowym Jorku, ale dwukrotnie została "zdemaskowana" przez inżynierów. Fałszywy wynalazca ostatecznie zniknął z dużą ilością zarobionych pieniędzy.

Urządzenie Redheffera opierało się na założeniu, że ciągły ruch po pochyłej powierzchni może generować równie ciągły ruch poziomy. Maszyna posiadała duże wahadło z poziomym kołem zębatym na końcu. Na kole ustawione były dwie pochylnie z obciążeniem - kiedy ciężarki spadały, wprawiały duże koło w ruch, a ono z kolei poruszało mniejszym. Mniejsze koło miało dodawać energii wahadłu.

Podczas inspekcji, dziecko jednego z inżynierów zauważyło, że maszyna nie działa tak, jak twierdził jej twórca. Siła była przekazywana przez małe koło na duże, zamiast odwrotnie. Nie doszło jednak do konfrontacji. Ostatecznie oszukano samego oszusta - inżynierowie wynajęli specjalistę, by zbudował identyczną maszynę i również zasilł ją z ukrytego źródła. Następnie pokazano "działające" Perpetuum mobile Redhefferowi, który zaoferował sporo pieniędzy za zdradzenie tajemnicy jej budowy.

Inspektorzy nie wydali Redheffera. Zamiast tego pozwolili, by dokończeniem historii zajęły się media. Później oszust usiłował jeszcze raz wprowadzić widownię w błąd, przeniósłszy się do Nowego Jorku, ale tym razem bez powodzenia.

Jak mówi Donald Simek, "Ludzie inwestujący w doskonałą maszynę postrzegają fizykę jako zbiór niezwiązanych ze sobą przepisów, które można zastosować do konkretnych celów. Nie dostrzegają jednak największej siły fizyki: jej logicznej jedności."

Od czego zależy spalanie, jak prawidłowo obliczyć ilość paliwa zużytego na jednostkę pracy i ostatecznie - co zrobić, by to zużycie zmniejszyć? Na te pytania odpowiedział RMChciuk w nowym artykule blogu Maszyny Budowlane i Serwis. Zapraszamy do lektury!

"Koszt paliwa jest największym składnikiem kosztów eksploatacji maszyn. Użytkownicy prawie zawsze uważają, że ich maszyny spalają za dużo. Takie wnioski rzadko są uzasadnione konkretnym badaniem. Jest to zrozumiałe, bo wprawdzie pomiar zużycia paliwa nie jest zbyt trudny, ale wyciągnięcie prawidłowych wniosków, już tak.

Popatrzmy na informacje podawane przez producentów maszyn o zużyciu paliwa na motogodzinę.

(...)

Systemy księgowe w większości firm nie podają wartości zużytego paliwa na każdą maszynę oddzielnie. O liczbę litrów też nie ma co pytać. Natomiast jeśli system księgowy jest do tego zdolny, to z kolei system eksploatacji nie porównuje tych danych z liczbą przepracowanych motogodzin. O rejestrowaniu warunków pracy, w których to zużycie miało miejsce raczej nie ma co wspominać.

A więc dlaczego uważasz, że trzeba obniżyć spalanie?

Właściciele maszyn podejmują – najczęściej bezskutecznie – różne próby ograniczenia zużycia paliwa. Koszty związane z wprowadzeniem jakiejś metody jeszcze nie stosowanej w firmie są często większe, niż zaobserwowane oszczędności. Oczywiście dostawca kosztownego systemu pomiaru paliwa potrafi udowodnić opłacalność takiej inwestycji. A pomysłodawca kolejnej wersji systemu ścisłego nadzoru pracowników jest przekonany, że teraz nie wypłynie z firmy ani jedna kropla paliwa."

Artykuł w pełnej wersji można przeczytać tutaj. Warto!

Oto dzieło, będące efektem wspólnych wysiłków techników, inżynierów i projektantów Volvo Trucks. Poza silnikiem Volvo D13 i skrzynią biegów I-Shift Dual Clutch stworzono go całkowicie od podstaw. Stalowy rycerz (Iron Kight) dysponuje mocą 2400 KM i inedawno pobił dwa rekordy prędkości w kategorii ciężarówek.

Rekordy pobite przez Iron Knighta to prędkości uzyskane ze startu zatrzymanego na 500 metrach i 1000 metrów. Kierowcą był Boije Ovebrink, kierowca o 30-letnim doświadczeniu, który w swojej karierze bił już podobne rekordy pięć razy. Projekt konstrukcji ciężarówki - wyścigówki to nie tylko potrzeba bicia rekordów. Inżynierowie Volvo Trucks udowodnili, że na silniku i skrzyni biegów instalowanych w seryjnie produkowanych modelach można polegać również w warunkach ekstremalnych.

Iron Knight uzyskał średnią prędkość 169 km/h i czas 21,29 sekund na odcinku 1000 metrów, co stanowi nowy rekord świata. Na odcinku 500 metrów statystyki wyglądają równie imponująco - to 131,29 km/h i 13,71 sekund. Rekord na 500 metrów został pobity "przy okazji", na zamkniętym torze testowym w Szwecji. Wyniki próby przeszły autoryzację w Międzynarodowej Federacji Samochodowej.

Jak mówił Boije Ovebrink, "To trzeci samochód ciężarowy do bicia rekordów, jakim jeździłem i trudno mi sobie wyobrazić bardziej godnego następcę dla 'The Wild Viking'i 'Mean Green'"

Marka Terex ma do zaoferowania sporo rozwiązań służących do budowy dróg. Specjalistyczne kostrukcje służące do kładzenia podłoża drogowego są produkowane już od 1961 roku jako linia Bid-Well.

Wśród propozycji znajdziemy urządzenia poświęcone kładzeniu nawierzchni na zwykłych drogach, ale również na mostach czy lotniskach. Nie zabraknie także maszyn teksturujących i służących do renowacji zniszczonych nawierzchni, a także wysoce wyspecjalizowanych, do tworzenia zboczy kanałów lub mostów tymczasowych.

Zakres możliwości pojedynczej maszyny nie ogranicza się zwykle do jednego zadania. Przykładowo - urządzenie Bid-Well 6500 może być wykorzystane do kładzenia nawierzchni płaskiej, parabolicznej, koronowanej, podwyższonej czy o przekroju stożkowym. Maszyna posiada autorski system Rota-Vibe, który pomaga w osiągnięciu jednolitej gęstości betonu. System jest również pomocny przy wykańczaniu trudnych przedsięwzięć betonowych, które w normalnych warunkach mogłyby nierównomiernie wysychać.

Model 6500 posiada także ulepszoną kontrolę uniesienia i sterowania Hydra-Motion.

Do prac na dnie dużych zbiorników wodnych wykorzystuje się tamy skrzyniowe. Kiedy trzeba wybudować fundament w miejscu, które zazwyczaj przykrywa woda, urzędzenie tego rodzaju jest niezastąpione.

Najpierw wbudowuje się ściany tamy w dno zbiornika. Po uszczelnieniu woda zostaje wypompowana, dzkęki czemu dno jest odkryte. Z punktu widzenia geotechniki montaż tamy jest dość skomplikowany, ponieważ trzeba zaprojektować każdą z uwzględnieniem specyficznych parametrów dna. Nie można dopuścić do przecieków ani zawalenia się struktury do środka.

Najczęściej spotkamy tamy skrzyniowe przy produkcji wsporników dla mostów. Prace są trudniejsze o tyle, że obliczenia czynione dla dna zbiornika wodnego są o wiele bardziej skomplikowane niż na lądzie. Trzeba także uważać, by montowane elementy fundamentu nie naruszyły tamy - przeciek może spowodować bardzo przykry wypadek!

Po ukończeniu budowy tamę zalewa się znów wodą i usuwa. Podobne konstrukcje są często używane przy naprawach statków, jako forma przenośnego suchego doku.

Zmienić ładowarkę o sterowaniu burtowym w efektywne urządzenie do frezowania? Nic prostszego. Wystarczy sięgnąć po nowe narzędzie robocze dodane do linii Worksite Pro, z serii D. Frezarki te są doskonałe do wykonywania prac związanych z naprawami ulic, dopasowywaniem nierównej powierzchni, wycinaniem rowów przy parkingach lub wykańczaniem pracy po większych maszynach frezujących.

W ofercie pojawiły się cztery modele: CP12D, CP18D, CP24D i CP30D. W stosunku do swoich poprzedników z serii C oferują o 10% większą produktywność i możliwości ścinania. Zredukowane opory toczenia również zwiększają możliwości ścinania, a przez to sprawiają, że głębokość ścinania jest łatwiejsza do kontrolowania.

Zwiększono masę opisanych modeli, by lepiej trzymały się powierzchni i nie odskakiwały. Amplituda drgań może być ustawiona zależnie od potrzeb, by zapewnić równomierne ścinanie po obu stronach urządzenia.

Polepszono także niezawodność urządzeń w serii D, przez dodanie osłon hydrauliki i układu elektrycznego oraz twardych kół i cylindrów z hartowanej stali ustawionych z dala od niebezpiecznych odłamków. Przednia osłona jest otwierana, co pozwala na szybki i bezproblemowy dostęp serwisowy.

Wszystkie modele frezarek z serii D można przyczepić przy pomocy systemu Quik-Tatch, który jest integralną częścią wszystkich ładowarek John Deere.

Nowoczesne opony do wózków widłowych są odporne na przebicia, mają dłuższą żywotność i zapewniają większy komfort jazdy dzięki warstwie amortyzującej.

Są dostosowane do pracy w każdych warunkach, w jakich można używać wózka widłowego: wewnątrz magazynów, a także na nierównej, betonowej posadzce, powierzchni wybrukowanej, w portach i stoczniach. Tam, gdzie wymagana jest dodatkowa przyczepność oraz tam, gdzie liczy się komfort jazdy.

YARDMASTER SDS są wyposażone w system Severe Duty Solid (SDS), który eliminuje przestoje związane z przebiciem opony. Posiadają specjalny, płaski profil zapewniający równomierne zużycie oraz centralnie zamontowany pręt, który stabilizuje bieżnik przy przeciążeniach bocznych. Do wytworzenia tych opon wykorzystano trzy różne mieszanki gumy: pierwsza przedłuża czas życia opony, druga - środkowa - gwarantuje większy komfort jazdy i amortyzację, a trzecia zapewnia stabilność. Specjalnie wykonane zgrubienia z drutu stalowego powodują, że opona bez trudu wytrzymuje przeciążenia przy wysokim momencie obrotowym.

Nowoczesne ogumienie jest częścią oferty marki ATG dla wózków widłowych o małym i średnim tonażu. Zgodnie z testami, żywotność opon YARDMASTER będzie od trzech do czterech razy wyższa niż konkurencyjnych produktów, przy zachowaniu niskiej ceny.

BIG BAU MASTERS to nie tylko konkurencja między operatorami maszyn roboczych. Poza dokładnością i szybkością, najważniejsze jest przestrzeganie przepisów BHP. Punktacja za wykonane zadania zależy najczęściej właśnie od tego, czy zachowany był odpowiedni stopień bezpieczeństwa. Jest to wyrazem celu, jaki przyświeca organizatorom - promowania bezpiecznej pracy maszynami roboczymi.

Zbliżająca się edycja zawodów to już siódma odsłona BIG BAU MASTERS. Poprzednie dobyły się w Kielcach, Nadarzynie i Ostrowcu; tym razem z wirtuozami koparek i ładowarek spotkamy się w Komornikach pod Poznaniem. 10 września, w siedzibie znanej firmy Kiloutou będzie można nie tylko zobaczyć zmagania w konkurencjach na koparce, koparko-ładowarce i ładowarce, ale również poznać nowoczesny sprzęt budowlany i zjeść coś ciepłego.

Wraz z końcem roku zbliża się moment wyłonienia Mistrza wśród operatorów maszyn roboczych. Po ostatniej, czwartej edycji konkursu, Jury sięgnie po klasyfikację generalną i wskaże najlepszego zawodnika. Warto spróbować swoich sił - w BIG BAU MASTERS są nie chodzi jedynie o atrakcyjne nagrody, ale przede wszystkim o ogromny prestiż związany z zajęciem miejsca na podium w ogólnopolskich zawodach. Informacje o zgłoszeniach znajdziecie w tej notce.

Jeszcze nie wiadomo, jak tym razem będą wyglądały konkurencje. Na pewno będą wykonywane na ładowarce, koparce i koparko - ładowarce, o których pisaliśmy już wcześniej. Zawodnicy dowiadują się o przebiegu konkurencji dopiero przed samymi zawodami, a Jury na każdą edycję stawia przed nimi zupełnie nowe wyzwania. Widzieliśmy już, jak przy pomocy maszyn strzelać gole lub rzucać piłką do kosza - jak będzie tym razem? Zobaczymy... Już niedługo, nieopodal Poznania.

W Australii odbędą się pierwsze testy systemu wymiany energii między gospodarstwami domowymi. Wszystko ma się opierać na wirtualnej walucie.

Nadmiar energii zebranej przy pomocy paneli słonecznych będzie można "odsprzedać" innym. Transakcje będą rejestrowane przez komputery połączone w sieć, na podstawie odczytów z licznika prądu.

Australijczycy coraz chętniej sięgają po energię słoneczną. Nic dziwnego - w ciągu roku na odległym kontynencie jest średnio 300 słonecznych dni. Zamiast sprzedawać nadmiar energii zewnętrznej firmie, połączeni siecią mieszkańcy osiedli będą mogli przekazywać ją sobie wzajemnie. Aby przetestować system, w 12 domach w mieście Busselton zainstalowano komputery Raspberry PI, które mają śledzić transakcje opierające się na wirtualnych jednostkach energii. Jeśli wszytstko zadziała jak należy, będzie można zacząć prawdziwy "handel". Próba potrwa dwa miesiące.

Program jest inspirowany podobną próbą przeprowadzoną w Brooklynie (tam nazywała się TransActive). Połączono ze sobą 100 budynków i jak na razie wygląda na to, że system może się sprawdzić. Firma odpowiedzialna za wspomnianą próbę planuje kolejne testy w Europie i Afryce.

Zgodnie z informacjami podanymi przez portal Futurism, w zeszłym tygodniu podczas przejazdu próbnego samochodem Tesla Model S doszło do wypadku. Wszystko miało miejsce we Francji.

Na szczęście nikt nie ucierpiał. Kierowca relacjonował dziennikowi Sud Ouest, że zanim pojazd stanął w płomieniach, komputer pokładowy wyświetlił odpowiednie ostrzeżenia. Podczas przyspieszania słychać było głośny hałas. Kierowca zdążył zjechać z ulicy i wraz z trzema pasażerami opuścić pojazd. Potem, w ciągu kilku minut samochód doszczętnie spłonął.

Zdaniem właściciela marki Tesla, Elona Musk, nie ma się czym martwić. Statystyka mówi, że w każdej godzinie na terenie USA pali się około 17 samochodów. Co więcej, amerykanie przejeżdżają około 20 milionów mil w przeliczeniu na jeden pożar (zgodnie z danymi Business Insider). Statystyka Tesli to na razie dwa pożary na ponad 100 milionów przejechanych mil (poprzedni miał miejsce w roku 2013).

Przyczyny wypadku są obecnie sprawdzane przez francuskie służby we współpracy z Teslą.